از ترکیب بند مرغ قطا: شاهنشه کربلا حسین است آن تشنه سر جدا حسین است آن کس که نموده راه نزدیک ازخویش تو تا خدا حسین است احیاشده دین احمد از او نور ره اولیا حسین است در مروه بدون او صفا نیست آن مروه با صفا حسین است در تربت او شفا نهادند آری بخدا شفا حسین است او داشت برادری چو عباس ساقی وفا واشجع الناس

گزیده اشعار

خبر عشق

خبر عشق

 

شاهـد مـــن آن بـــت خـمـار مســـت                           صبـح ازل تــا كــه به خــلوت نشست

يك گـــره از زلــف پر از خم گــشود                            از  عــــدمـــي طـــالـــع آدم گــشود

جـــلـــوه حـــســن ازلـــــي در جلا                             عشـــق خبــــر آمـــد و  او مـــــبتدا

جوشــشــي از عشــق د ر عالـم فــتاد                           زيــنــت ايـــجـــاب به خاتــم افـــتاد

پـــرد ه ديـــگر چــو برانــداخــت او                           نور نبي (ص) نور علي (ع) ســاخـت او

بــار دگــــر نقــش به خلـوت كشيــد                           با قــلــم  صنـــع  محبــــــت كــشيد

حـــكم چـــنين كــرد همــان ابــــتدا                           فاطــمه (س) از آتــش قهرش جـــدا

ســايـه ي  او بــر ســـر طوبــــي فتـاد                          مهر علـي (ع) در دل زهرا (س) فـــتاد

نـــور بــــه نــــور دگـــري مبــــــتلا                          گشــت از آن لـؤلـؤ و مـرجان بــــــقا

نه قــــدح آورد  از آن خـــم پـنـــــج                           خـود بـه خرابات شد آن طـــرفه گنج

نام أحـــد را چـــــو گــره زد به مــيم                          خــلــق شـد آن صورت خلق عظيــــم

صـــورت آراسـتــــه ي والـــضـــحي                           سيــرت پـيـراســته ي مصـطـفي (ص)

طــاق دو  ابــروش فــــراغ از نـيـاز                        قبـــله بگـــردانــد به وقــت نـــماز

چشم خوشش چون به جـهان باز كرد                         زهـــره در عالـم طرب آغاز كــــرد

تـا كـه نگيـرد به جـز از حـق نـديـــم                        گوهـــــري اش كـرد چــو دريتيــم

شـمـس فـلـك بـي سـرو بـي پــاي او                         جـــلـــــوه اي  از   روي   دلآراي او

جــمـله جـهـان بــهـر وي آراســــتـه                        بــهــر يــكـي از دو جهان خـاستـــه

قــدر ورا جــمــلــه ي لـولاك بــــس                        در نظـرش جـمله ي افـلاك  خـــس

هر كه دل از مهر محمد (ص) سـرشت                        كـي بخـورد حسرت  بـاغ  بهـشــت

چون بـــه عمــــــل نيست بسي اعتبار                        بر عـمـلـت  مـهـر ولايـت گـــــذار

فخــر تـــو گــر پشت زكاووس و كي                        دســـت مـــن و دامـــن آل قصـــي

اي بــــدر آورد ه وجـــود از عـــــدم                        وي زده بـــر دفتــــر هســتي رقــم

در دل هــــــر ذره و از آن بـــــــري                        محــــشري از توست به صورتگـري

كـــس چــو نداند  ز تو چونـي و چنـد                        فكـــرت ما جمله خيال است و بنــد

بر عـــملـــم مــــهــر زاخـــلاص زن                        ضرب دغـــل را بــه كرم خـاص زن

دل چــــو زاخــلاص كمي شــــد تهي                        خوش بــود آنجــــا كه مـحبت نهـي

دســـت به دامــان پــيــمبـــــر زنـيم                        جرعــه اي از ســـاقي كوثـــر بـريم

پــيــش تــو گـــر نيســت مـرا آبرو                         اذن تــو و دســـت شفــــاعـت  از و