سجاده عشق
گــرصبا را گــذر افتــد به سركوي تو بــاز
سحــــر وحـــال من و ناز تو و اشك نيـاز
خون دل وقت وضو ريخت به سجـاده عشق
روي تو قبلـه بگــرداند به هنگـام نمــــــاز
مطــربا شور ز ســـرگير كه معشوق رسيـد
همچو حاجي به طلب قصد مكن را ه حجـاز
مـرغ دل را كه سر زلف تو مـأوي گــرديـد
گــرپريشان نكنــي زلـف نــمي گردد بـاز
آن نظـــر بازي ورنـدي كه به حــــافظ دادند
نظــري گــر بنمــايند ز ســرگــيرم بـــاز
شكوه اي از لب لعلت كه بخونم مي خواست
به ســواد ســرزلفت كــه نكــرديم آغــاز
مهديا ناله بيـــــداد چو بلبل منماي
گوش گل بس كه گرانست نگيردآواز
