فراق
از آن زمان كه دلـم از تو در فـراق ا فتاد
قسم به روي چو ماهت كه در محاق ا فتاد
ســواد زلف تو وسـود هـر دو عالـم را
ز صبـح روز از ل قرعه بر طلاق ا فتاد
هر آنكه نافه مهـرت به خون دل نبــريد
به حق آيه ي نورت كـه در نفـاق ا فتاد
دلم چو آهوي وحشي كمند زلف تو ديد
زچشم مست تو يك لحظه در رواق ا فتاد
رساند شهره به عالم نگار شهر آشوب
ميان حـسن وملاحت چو اتفاق ا فتاد